Er wordt aangenomen dat jaloezie uniek is voor mensen, dit idee is ontstaan door de complexe cognities die bij deze emotie zijn betrokken. Een huidig experiment bij menselijke baby’s is aangepast om jaloezie bij huishonden te onderzoeken. Wat werd er ontdekt? Dat honden meer jaloers gedrag vertoonden (bijvoorbeeld happen, tussen de eigenaar en een andere hond gaan staan, de eigenaar een kant opduwen of aanraken) wanneer hun eigenaar aanhankelijk gedrag vertoonde naar een andere hond ten opzichte van een object.
Bij mensen in jaloezie een emotie met psychologische en sociale gevolgen die ontstaat wanneer een indringer een belangrijke relatie bedreigt zoals een romatische of een vriendschaps relatie. Verschillende onderzoekers waaronder Charles Darwin hebben gesuggereerd dat jaloezie kan bestaan bij andere soorten, vooral bij honden.
Recent is er een onderzoek geweest aan de University of California San Diego Institutional Animal Care and Use Committee waarin eigenaren vertelden over de emoties van hun hond op andere honden. 36 honden deden mee aan dit onderzoek en hun gedrag werd nauwekeurig vastgelegd op video. Er werd gebruik gemaakt van een opgezette hond die blafte en kort kwispelde terwijl de eigenaar deze andere hond gedurende 1 minuut lief toesprak en aaide. Daarna deden eigenaren hetzelfde bij een emmer (om te kijken of een object verschil maakt in het gedrag). Het gedrag van deze honden was consistent tussen de eigenaren en de andere hond en hadden altijd betrekking op de sociale driehoek, wanneer de eigenaar aandacht gaf aan een ander persoon of dier leken de honden aandachtzoekend gedrag te vertonen. De eigenaar aanraken, piepen, blaffen, zeuren, een enkele hond zette agressie in. Er werden bij deze honden 4 verschillende gedragingen gezien: 1. inzetten van agressie, snauwen. 2. Het volgen van de eigenaar. 3. Observeren van het object. 4. Het object negeren.
Omdat de hond tijdens het onderzoek een opgezette hond was, is er volgens de universiteit het vermoeden dat met een echte levende hond, ook meer verstrekt gedrag wordt gezien.
Tijdens dit onderzoek kwam naar voren dat het optreden van jaloezie bij honden minstens net zo vaak naar voren kwam als andere emoties (angst en woede) die we als emotie van honden accepteren. Ondanks onderzoeken en rapporten bestaat er geen experomenteel bewijs dat jaloezie bij honden aantoont. Het idee dat honden tot jaloezie in staat zijn, past bij de onderzoeken naar sociale cognitie bij dieren. Bijvoorbeeld de verschillende communicatieve signalen die honden gebruiken naar mensen toe.
Wil je het hele onderzoek lezen? Die vind je via: https://journals.plos.org/